* सावण रा दूहा*

  


 




सावण बरस्या बादळा, मुरधर बदळ्या तोर ।
गोर्‌यां गावै गीतडा , घालै घूमर जोर ।।
जिण रा पिवजी सांकडै़, उण रा जाग्या भाग ।
जिण रा पिवजी आंतरा, उण रै मनडै़ आग ।।
घर आओ नीं सायबां , बादळ बरस्या भोत ।
थांरै आयां मौल है , बिन आयां है मौत ।।
धरती अंबर जोट है , दोन्यूं एकम ऐक ।
आओ अब तो राखल्यो, गठजोडै़ री टेक ।।
घणों कमायो सायबां , अब छोडो परदेस ।
 बादळ बरस्या मोकळा, जोबण देखो ऐस ।।
काया बळगी जेठ में, चाली लूंआं भोत ।
सावण बरस्यो ऐसकै, मिटगी सगळी छोत ।।
आ काया तो दाझणीं, बिन्यां सांकडै़ कंत ।
थे आवो जी सायबां , नीं तो नैडो़ अंत ।।

सावण बैठी सासरै , बरत करै है बैन ।
बीर बुलावै बादळां, समझो उण रा सैन ।।
सावण बरसो बादळां , कात्ती निपजै धान ।
जाय करां कात्तीसरो, पीरो म्हारी स्यान ।।

 सावण बरस्यो मेवडो, मुरधर हरख अपार ।
हींडा मांड्या रूंखडां , हिंडण ढूकी नार ।।