अणबोल्या अब मरां कोनीँ ।
डरावणियां सूं डरां कोनीं ।
ले गै रैस्यां मात भाषा ।
पग तो पाछा करां कोनी ।।
भाषा खातर दिल्ली जास्यां।
खाली हाथां फुरां कोनीं ।।
झांसा देय टोरया म्हांनै ।
अब टोरो तो टुरां कोनीं ।।
भाषा अब देवणी पड़सी ।
सुक्कै झांसां पसरां कोनीँ ।।
भाषा आळी टाळो मांग ।
म्हे कोई मसखरा कोनीँ ।।
म्हारै पचै म्हारी भाषा ।
दूजी भाषा जरां कोनीँ ।।
डरावणियां सूं डरां कोनीं ।
ले गै रैस्यां मात भाषा ।
पग तो पाछा करां कोनी ।।
भाषा खातर दिल्ली जास्यां।
खाली हाथां फुरां कोनीं ।।
झांसा देय टोरया म्हांनै ।
अब टोरो तो टुरां कोनीं ।।
भाषा अब देवणी पड़सी ।
सुक्कै झांसां पसरां कोनीँ ।।
भाषा आळी टाळो मांग ।
म्हे कोई मसखरा कोनीँ ।।
म्हारै पचै म्हारी भाषा ।
दूजी भाषा जरां कोनीँ ।।