*काळ मारसी मार*

बरस बरस ऐ बादळी, बरस्यां पड़सी पार ।
नीं बरसी जे डावडी , काळ मारसी मार ।।
ना हाडी ना सावणीं , खाली है कोठार ।
अबकै थांरी टाळ सूं , डूबां काळी धार ।। 
सायब बैठ्या आंतरै , करै मजूरी जाय ।
थांरै आयां आवसी , बादळ बेगो आय ।।
खेतां चालै बायरो , भंवती दिखै रेत ।
थांरी छांट्यां थामसी , कर धरती सूं हेत ।।
आय घमाघम बरसज्या, जळ-थळ करदे एक ।
मुरधर इण सूं धापसी , काम करै नीं नेक ।।
हरयाळी धरती बापरै , डांगर राखै चाव ।
डांखळ खा खा बादळां, जीभां पड़ग्या घाव ।।